३ - गभा क्रचलका

दिवस असेच भराभर पुढे नव्हे मागे चालले होते. आणि मग अचानक तो बदल झाला.  क्रचलका  अचानक पाच वर्षे मागे गेले. आणि आता मात्र ह्या क्षणापासून कालचक्र सतत पुढेच जाऊ लागलं होते. हा अचानक झालेला बदल मात्र समस्त मानवजातीला अगदी मनातून घाबरवून सोडणारा होता. अनिकेत आणि साधना ह्यांच्या लग्नानंतरचा सुरुवातीचा काळ होता तो! परंतु मनाने मात्र ते पाच वर्षे पुढेच होते.
अनिकेत आपल्या नोकरीच्या सुरुवातीच्या काळात होता. हा स्वतःला सिद्ध करून दाखविण्याचा काळ होता. परंतु ह्या सर्व धडपडीचा अंतिम निकाल माहित असल्याने अनिकेत अगदी तटस्थपणे ह्या सर्व कालावधीकडे पाहत होता. अशाच एका फुरसतीच्या संध्याकाळी तो घरी एकटा होता. साधना माहेरी गेली होती. टीव्हीवर क्रिकेटचा सामना चालू होता. आणि अचानक त्याच्या मेंदूत थोडी खळबळ उडाली होती. आपल्याशी कोणीतरी संपर्क साधू इच्छिते आहे असा त्याला भास होऊ लागला होता. "हॅलो अनिकेत" कोणीतरी आपल्याला बोलावत आहे असे त्याला वाटू लागलं. त्याने नक्की आठवायचा प्रयत्न केला. पाच वर्षापूर्वीचा हा सामना त्याने अजून दोन अडीच तास सोफ्यावर लोळत पाहिला होता. त्याला काहीसं बरं वाटलं. म्हणजे हा जो कोणी संदेश पाठवतो आहे त्याच्याशी संवाद साधण्यासाठी अजून काही काळ होता तर त्याच्याकडे!
"हॅलो" त्याने परत उत्तर देण्यासाठी मनातल्या मनात बराच वेळ प्रयत्न केला. हा संदेश समोरच्या व्यक्तीकडे पोहोचला की नाही हे समजायला वाव नव्हता. चार पाच मिनिटे प्रयत्न करून त्याने शेवटी शांत बसण्याचे ठरविले. इतक्यात पुन्हा त्याच्या मेंदूत पुन्हा थोडी खळबळ उडाली. पुन्हा एक नवीन संदेश आला होता. "सुरेख अनिकेत! तू टेलीपथीने माझ्याशी संवाद साधू शकलास तर! गेले काही दिवस जो भयानक प्रकार मनुष्यजात अनुभवत आहे त्याचा प्रतिकार करण्यासाठी आम्ही जमेल तितक्या बुद्धिमान मनुष्यांना एकत्र आणत आहोत. तुझा अनुक्रमांक आहे ई १४३७४७९" हा संदेश संपला होता. नक्की कोण अनिकेतला संदेश देत होतं हे कळण्याचा त्याला मार्ग नव्हता. हा अनुक्रमांक कागदावर लिहून ठेवण्याची कितीही इच्छा झाली तरी ते साध्य होणार नाही हे त्याला चांगलेच ठाऊक होते. आपल्या स्मरणशक्तीचा त्याला मोठा अभिमान होता. तिचा वापर करून हा क्रमांक त्याने चांगलाच लक्षात ठेवला. अरे साधनाचा पण एखादा अनुक्रमांक असेलच ना! ह्या विचाराने त्याला काहीसं बरं वाटलं. समोर क्रिकेटचा सामना संपत आला होता. ह्यानंतर त्याने पिझ्झा खाऊन ताणून दिली होती. हे त्याला आठवलं. नाईलाजाने त्याला हे सत्र संपवावं लागणार होतं. टेलीपथीच्या पुढच्या सत्रासाठी पुढील निवांत क्षणाची वाट पाहणे इतकेच त्याच्या हातात होते!


(क्रमशः)