निरोप!

प्रिय वाचकहो!

मी मागील जवळजवळ दोन वर्षांपासुन "साधं सुध" ह्या ब्लॉगवर स्थलांतरित झालो आहे. आपल्यातील काही जण अजुनही ह्या ब्लॉगलाच भेट देत असता, म्हणुन मी "साधं सुध" वर प्रकाशित केलेल्या प्रत्येक पोस्टची लिंक इथं देत असे. परंतु हे काहीसं संभ्रम निर्माण करणारं बनत होतं कारण एकाच पोस्टच्या दोन लिंक दोन ब्लॉगवर प्रकाशित व्हायच्या. ह्या कारणास्तव ह्या पुढे मी फक्त  "साधं सुध" वर माझ्या पोस्ट्स प्रकाशित करत राहीन. 

आपण गेले सहा वर्षाहून अधिक कालावधीत मला आणि ह्या ब्लॉगला दिलेल्या प्रतिसादाबद्दल आपणा सर्वांचे मनःपूर्वक आभार !

आदित्य पाटील 

साधंसुध ची लिंक - साधंसुध

"मेसी" क्षण !

ह्या आठवड्याची सुरुवात काहीशी निराशाजनकच झाली. सकाळी साडेपाचला अर्जेंटिना आणि चिली ह्यांचा सामना पाहण्यासाठी उठू पाहणाऱ्या सोहमला साडेसहा वाजता उठण्यास तयार करण्यास मी यश मिळविलं. मध्यंतरानंतरचा सामना पूर्ण पाहता येईल ह्या गोष्टीवर तो तयार झाला. पण सामना मात्र पुर्ण वेळेत आणि त्यानंतरच्या अतिरिक्त वेळेत सुद्धा गोलशुन्य बरोबरीत राहिला. सोहम स्कुल बसला गेला आणि पेनल्टी शूटआऊटमध्ये मेसीची पहिलीच किक गोलपोस्टच्या बाहेर गेली. पुढे अर्जेंटिना हा कोपा अमेरिका स्पर्धेचा अंतिम सामना हरली. 

बार्सिलोनातर्फे क्लब पातळीवर खेळताना अगदी अविस्मरणीय यश मिळविणाऱ्या मेसीचा अर्जेंटिनातर्फे खेळताना महत्त्वाच्या आंतरराष्ट्रीय स्पर्धेतील चौथ्या महत्वाच्या अंतिम सामन्यातील हा पराभव! आपल्या देशाला सर्वोत्तम बहुमान मिळवून देण्यात अपयश आल्याचं शल्य मेसीच्या हृदयात आधीपासुन होतंच; त्यात रविवारी आपली पेनल्टी किक चुकल्याचं दुःख त्याला अगदी हताश करुन गेलं आणि त्यानं तडकाफडकी आंतरराष्ट्रीय पातळीवरुन निवृत्ती पत्करली. हा तो "मेसी" क्षण ! 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/07/blog-post.html 

शिखरमार्ग !

"जया अंगी मोठेपण तया यातना कठीण" अशी मराठीत उक्ती आहे. व्यावसायिक जगात वावरताना अशा काही उच्चपदस्थ व्यक्तींना पाहताना किंवा त्यांच्याविषयीची पुस्तकं वाचताना त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचे काही पैलु जाणवले त्याविषयीची आजची ही पोस्ट! 


१) दीर्घ दिनचर्या - 
हल्ली सर्वच क्षेत्रात दीर्घ वेळ काम करावं लागतं. इतकंच नव्हे तर काही जणांना विविध शहरांत, देशांत सतत प्रवास करावा लागतो. बहुतेक वेळा दीर्घ प्रवासानंतर इच्छित स्थळी पोहोचल्यावर तात्काळ आपल्या कामास किंवा अगदी महत्वाच्या मिटिंगला सुरुवात करावी लागते.  तिथं वेगळ्या प्रकारचा आहार मिळतो त्यास सुद्धा जमवुन घ्यावं लागतं. ह्या सर्व बदलत्या परिस्थितीचा मुकाबला करताना ज्यावेळी प्रत्यक्ष कामास सुरुवात होते त्यावेळी तुम्ही आपली सर्वोत्तम कामगिरी सादर करावीत अशी अपेक्षा असते. 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/blog-post_26.html 

सैराट - एक विश्लेषण !

बहुतांशी सर्वसामान्य माणसं दोन विचारसरणीने जीवन जगत असतात. 

पहिली विचारसरणी (धोपटमार्गाने वाटचाल) - त्यांच्या जीवनाचा बराचसा भाग हा आपल्या चरितार्थाची सोय लावण्यात व्यापून गेलेला असतो. लहानपणापासुन आईवडील त्यांना लवकरात लवकर आपल्या पायावर उभा राहायला शिक असं सांगुन त्यांच्या मतीनुसार शिस्तीतल्या जीवनाचा स्वीकार करण्याचा उपदेश करीत असतात. ह्या विचारसरणीनुसार वागताना विशिष्ट वयात शाळा पास होणे, नोकरीधंद्याला लागणे, आई वडिलांनी निवडलेल्या साथीदाराशी लग्न करणे, पुढे पालक म्हणुन मुलांचे संगोपन करणे, मग आदर्श आजी आजोबा बनणे, भजनाला जाऊन बसणे असा मार्ग साधारणतः सांगितला जातो.  

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/blog-post_19.html 

मुंबई पुणे एक्सप्रेस वे अपघात

 

मुंबई पुणे एक्सप्रेस वे हा २००२ सालापासुन कार्यान्वित झालेला देशातील पहिला सहा मार्गिकेचा द्रुतगती महामार्ग आहे. ह्या महामार्गावर ठिकठिकाणी टोल गोळा केला जातो. ह्या टोलची एकंदरीत रक्कम किती ह्याविषयी एकंदरीत गुप्तता पाळण्याचेच धोरण दिसुन येतं. ह्या महामार्गाने मुंबई पुणे प्रवासाचे अंतर हे सरासरी दोन तासावर आणलं आहे असं म्हणता येईल.

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/blog-post.html 

दहावीची शिकवणी !

ह्या आठवड्यात आमच्या शाळेच्या ग्रुपवर १० च्या क्लासविषयी एक चांगली चर्चा झाली. त्या निमित्ताने हे दोन (?) शब्द.

आपण सर्व  १० वी झालो झालो त्यावर्षी म्हणजे १९८७ - ८८ साली ((सुजित देवकरचा सन्माननीय अपवाद वगळता) प्रामुख्याने चार क्लास वसईत होते.  परुळेकर सर, फडके सर, भिडे सर आणि मोदगेकर सर.

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/blog-post_9.html 

इंटरनेट ऑफ द .. - भाग २

 

नारदमुनी मोठ्या आशेने महाराष्ट्र देशी अवतरले खरे पण लोकप्रियतेच्या शिखरावर असणाऱ्या सर्व निर्मात्यांनी त्यांना जवळजवळ ठुकरावूनच लावलं.

"आमचं व्यवस्थित चाललंय! सासु, सुना, सासरे, नणंद, जाऊ, दीर, प्रियकर हे घटक एका बाजूला, प्रेमळ, खाष्ट, धूर्त वगैरे स्वभावछटा दुसऱ्या बाजुला घेऊन मनाला येईल तशा व्यक्ती आणि स्वभावछटा ह्यांच्या जोड्या बनवायच्या. बेस्टचा बसस्टॉप, रिक्षावाला, ज्यूसवाला अशी पात्रं घुसवायची. त्यात उत्तर भारतीय व्यक्तिरेखा घुसावायच्या कि मग पुरुषमंडळी सुद्धा रस घेऊन पाहतात मग हे नवीन खूळ हवाय कोणाला!"  एकंदरीत सर्वांच्या बोलण्याचा सारांश होता.

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/blog-post_6.html 

इंटरनेट ऑफ द .. - भाग १

 

नारद मुनी नेहमीप्रमाणे स्वर्गात प्रवेश करते झाले. "नारायण नारायण" म्हणतच त्यांनी विष्णुदेवांना प्रमाण केला. विष्णुंनी त्यांचा प्रणाम स्वीकारला खरा पण भगवान विष्णुंची चिंतातुर मुद्रा नारदमुनींच्या नजरेतुन सुटली नाही. 

"प्रभो आपण अगदी चिंतीत दिसत आहात! स्वर्गलोकी सर्व काही ठीक तर आहे ना?" नारदांनी विष्णुंना प्रश्न केला. 

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/blog-post_5.html 

Fast Tracking

 

जून उजाडला! सरणाऱ्या प्रत्येक वर्षागणिक शालेय जीवनातील मनात दडलेल्या जूनच्या आठवणी जुन होत असल्या तरी अजुन मनात दडुन बसल्या आहेत. वर्गशिक्षिका कोण असणार ह्याची उत्सुकता मे महिन्याच्या सुट्टीच्या शेवटच्या आठवड्यात अगदी उचल धरुन यायची. आता रम्य आठवणींचं ते S.S.C. बोर्डची लोकमान्यता अगदी ओहोटीस लागली. बहुतांशी सर्वजण C.B.S.E, I.C.S.E अथवा I.B. बोर्डात आपल्या मुलांना प्रवेश देऊ लागलो.

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/06/fast-tracking.html  

एकोणतीस सक !!

 

लहानपणीची गोष्ट! सहावीत असताना शाळेत एका सरांनी वर्गात आम्हां मुलांना आव्हान दिलं, सर्वांसमोर येऊन २९ चा पाढा बोलुन दाखविण्याचं! मी ते स्वीकारलं का सरांनी ते मला स्वीकारायला भाग पाडलं हे आठवत नाही पण मी समोर आलो आणि २९ चा पाढा सुरु केला. २९ सक १७४ आणि २९ साता २०३ मध्ये कोठेतरी गडबडलो. गानू सर होते ते! त्यामुळे हातावर छडीचा प्रसाद घेऊन जागेवर परतण्याशिवाय पर्याय नव्हता.

http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post_25.html 

इस्त्री

 

शाळा आणि महाविद्यालयातील गोष्ट! तो काळ एकतर वेगळा होता किंवा मी वेगळा होतो किंवा दोन्हीही! म्हणजे शाळेच्या वेळी खात्रीपुर्वक मी सांगु शकतो की आम्ही सर्वजण बिना इस्त्रीचे कपडे परिधान करायचो. महाविद्यालयात माझ्या बाबतीत परिस्थिती बदलली नव्हती आणि आजुबाजूच्या मुलांचे निरीक्षण करुन त्यांनी इस्त्री केलेले कपडे परिधान केले आहेत की नाही हे पाहण्याइतकी माझी कुतुहूलशक्ती विकसित झाली नव्हती. पण बहुदा रुपारेल आणि SPCE ह्या मध्यमवर्गीय कुटुंबातील मुलांचे आधिक्य असलेल्या कॉलेजात माझं शिक्षण झाल्याने बहुतांशी हीच परिस्थिती असावी असं मला वाटत! 
 
 http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post_23.html

बावखल

 
 http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post_47.html
वसई गेले काही वर्षांपासुन सामाजिक स्थित्यंतराचा अनुभव घेत आहे. हे स्थित्यंतर जसे वसईतील नागरिकांच्या व्यवसायातील / राहणीमानाच्या बदलांच्या स्वरुपात आढळुन येतं त्याचप्रमाणे ते त्यांच्या विचारसरणीत होणाऱ्या बदलांच्या स्वरुपात देखील आढळुन येतं. 

वसईतील बराचसा समाज हा काही काळापुर्वी शेतीप्रधान होता. वाडवडिलार्जित शेतीवाडीवर उपजिवीका करणे हा बऱ्याच समाजाचा मुख्य व्यवसाय होता. वाडीतील पिकांच्या सिंचनासाठी त्यावेळी बैलजोडीवर हाकले जाणारे रहाट असत आणि विहिरीऐवजी छोटी तळी ज्यांना बावखल म्हणुन संबोधिले जाते त्यांचा वापर केला जात असे. त्याकाळी विहिरीऐवजी बावखलांची प्रथा वसईत रूढ का झाली असावी ह्याविषयी अधिकृतरित्या माझ्याकडे संदर्भ उपलब्ध नाहीत. पण जमिनीची मुबलकता आणि कदाचित विहिरी खणण्यासाठी / तिला बंधारा घालण्यासाठी बाह्य घटकांवर असणारी अवलंबिता ही मुख्य कारणे बावखलांची लोकप्रियता वाढीस लागण्यासाठी कारणीभूत असावीत. 
 
http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post_47.html

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस ८ - ९

 
http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post_10.html

खरंतर प्रत्यक्षातील ही सहल आटोपून ४० दिवस होतं आले. पण ह्या शृंखलेच्या माध्यमातुन ही सहल पुन्हा एकदा अनुभवली. आज शेवटच्या ह्या दोन्ही दिवसांचं एकत्रित वर्णन ह्या भागात करतोय!

जिम कॉर्बेटचे वर्णन लिहिताना तिथल्या कडीपत्याचे वर्णन करायचं राहुन गेलं. जीपच्या आजुबाजूला बागडणाऱ्या ह्या कडीपत्याची चव घेण्याचा मोह आम्हांला आवरत नव्हता. पण नियमानुसार जीपमधुन बाहेर उतरून ह्याचे पान तोडण्याची परवानगी नव्हती. जणु काही तीन तासात केवळ डरकाळी ऐकवणारा वाघ आमचं एक पाऊल जीपबाहेर पडताच एक दमदार उडी मारुन आम्हांला घेऊन जाणार होता.

http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post_10.html 
 

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस ७

 
 http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post.html

वीणा वर्ल्डच्या इतिहासात आम्ही प्रथमच आंघोळ न करता बाहेर पडणार होतो. जंगलात भयंकर धुळ उडण्याची शक्यता लक्षात घेता सफारी नंतर परतल्यावरच आंघोळ करणे कसे सयुक्तिक ठरेल ह्यावर सचिनने अख्खी अडीच मिनिटे खर्च केली होती. सकाळी साडेपाच वाजता नाही म्हणा कितीजणं आंघोळ करून तयार झाली असती हा एक महत्त्वाचा मुद्दा होता. 

इतक्या भल्या पहाटे उठण्याची सवय नसल्याने काहीसे संभ्रमावस्थेत असलेले  चेहरे!

http://patil2011.blogspot.in/2016/05/blog-post.html 

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस ६

 
 http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_30.html
आज सहावा दिवस ३० मार्च! आदल्या दिवशी रात्रीची एक कहाणी सांगायची राहुन गेली. रात्री नेहमीप्रमाणे सचिन दुसऱ्या दिवसाचा कार्यक्रम आम्हांला समजावून सांगत होता. त्यात पहिला क्रमांक होता हनुमान मंदिराचा आणि मग झु अर्थात प्राणी संग्रहालयाचा! बोलता बोलता सचिन म्हणाला की ह्या प्राणी संग्रहालयापर्यंत पोहोचण्यासाठी जवळजवळ २ किमी अंतराचा चढणीचा रस्ता आहे. हे ऐकुन आमच्या बसमधील काहीजणांच्या मनात प्रश्नचिन्ह निर्माण झालं. ह्या चढणीवरील झुपेक्षा दुसरा एको केव्स (Eco Caves) चा पर्याय बसमधील काही जणांना पसंद होता. 
ह्यावरून मग एक वैचारिक चर्चासत्र झालं. "ठरलेल्या कार्यक्रमापेक्षा जर वेगळे ठिकाण घ्यायचं असेल तर मला मुख्य ऑफिसातून परवानगी घ्यावी लागेल आणि तुम्हां सर्वांना एक लेखी निवेदन द्यावं लागेल!" नियमाला बांधलेल्या सचिनने आपली भुमिका स्पष्ट केली. 
  http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_30.html

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस ५

 

 http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_20.html
आधीच्या चार पोस्ट्सना चांगला प्रतिसाद! आमच्या सहलीच्या मंडळींचा whatsapp ग्रुप. त्यातील महिला मंडळीनी प्राजक्ताने काढलेल्या फोटोसाठी वेगळी खास प्रतिक्रिया दिली.  धन्यवाद मंडळी! हा whatsapp ग्रुप बराच सक्रिय आहे आणि त्यावर बरीच उदबोधक चर्चा सुरु असते.

आम्ही थकलेभागले जीव रात्री त्या हेरिटेज हॉटेलात शांतपणे झोपलो होतो. थंडी बऱ्यापैकी होती. गाढ झोपेत असताना अचानक फोनची बेल वाजली. अंधार किट्ट होता. त्यामुळे फोन नक्की कुठाय हे शोधायलाच प्राजक्ताला थोडा वेळ लागला. किरकिर वाजणारी लाकडी फरशी, रात्रभर चालु ठेवावा लागणारा गीझर ह्यामुळे काहीतरी संशयास्पद वातावरण वाटत होते.

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस ४

 
 http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_17.html

आज २८ मार्च! प्रवासाचा चौथा दिवस. ३६० किमी पार करण्याचा दिवस. स्पष्ट सांगायचं झालं तर आजच्या दिवसात बसमध्ये बसून बाहेरचा निसर्ग पाहण्यापलीकडे बाकी फारसं काही काम नसणार ह्याची स्पष्ट कल्पना होतीच. 

सकाळी साडेपाचला उठुन बॅग्स भरण्यात मोलाची भुमिका बजावली. सोहम सातला उठला आणि साडेसातपर्यंत आम्ही सर्व बॅग्स खोलीबाहेर काढून नाष्ट्याला हजर झालो. उपमा, वेज सैंडविच, बटाटावडा वगैरे पदार्थ आमच्या पाहुणचारासाठी हजर होते. इथे खिदमतीला हजर होते असा शब्दप्रयोग करण्याचा मोह होत आहे. बसने हरिद्वारच्या दिशेने ८:१० च्या सुमारास प्रस्थान केलं. मसुरीला येण्याचा हाच रस्ता असल्याने निसर्गदृश्यांमध्ये काहीसा तोचतोचपणा आला होता. 

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस ३

http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_10.html

आज रविवार २७ मार्च. सहलीचा तिसरा दिवस. रविवार असला तरी आज संकष्टी चतुर्थी! आज सात वाजताचा वेक अप कॉल चक्क कॉल म्हणुन फोनवर आला. सहलीत दोन प्रकारचे दिवस असायचे. पहिला प्रकार म्हणजे असे दिवस ते हॉटेल सोडायचं असायचं आणि दुसरा प्रकार म्हणजे ज्या दिवशी स्थळदर्शन करुन पुन्हा त्याच हॉटेल / रुमवर परत यायचं असायचं. अर्थातच दुसरा प्रकार जरा शांततामय असायचा. बॅग्स मधील  बाहेर काढलेले कपडे पुन्हा कोंबुन बॅग्समध्ये भरायचं दडपण नसायचं. 

सकाळ अगदी प्रसन्न होती. रुमच्या खिडकीतुन सुंदर नजारा खुणावत होता. 

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस २

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_9.html 

सहा वाजताचा वेक अप कॉल म्हणजे दारावर ठकठक! तोवर मी सवयीनुसार उठून जागा होतो. आज हे हॉटेल सोडायचं असल्याने सकाळी सातला बॅग्स बाहेर  काढणे आवश्यक होते. आमच्याकडे Roles and Responsibility अगदी चांगल्या प्रकारे ठरविल्या गेल्या आहेत. त्यामुळे बॅगा भरल्या जात असताना मी मदतनिसाची भुमिका अगदी चांगल्या प्रकारे बजावीत होतो. सात वाजुन पाच मिनिटांनी सर्व बॅग्स भरुन खोलीबाहेर काढल्या आणि मी धन्य झालो. काल रात्री गंगाघाटावर स्नान केलं नव्हतं. पण आज सकाळी हॉटेलात आलेल्या गंगेच्या पाण्याने स्नान करून गंगास्नानाचे पुण्य आम्ही पदरात पाडून घेतलं.
 

http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post_9.html

वीणा वर्ल्ड - हरिद्वार मसुरी नैनिताल जिम कोर्बेट नॅशनल पार्क - दिवस १

 
http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post.html 

"केल्याने पर्यटन अंगी येते शहाणपण" असं म्हणायची पुर्वी पद्धत होती. तो काळ वेगळा होता. हल्ली लोक त्यांच्या लहानपणापासुनच अंगी शहाणपण बाळगुन असतात त्यामुळे केवळ ह्या कारणास्तव पर्यटन करण्याची प्रथा मागे पडत चालली आहे. स्वतंत्रपणे प्रवास करायचा की कोण्या पर्यटन कंपनीसोबत करायचा ह्या गोष्टीवर बराच उहापोह केल्यानंतर ह्या सहलीला वीणा वर्ल्ड तर्फे जायचं असा आमच्या घरी सर्वानुमते निर्णय घेण्यात आला. आता घरच्या बाबतीत सर्वानुमते घेतले जाणारे निर्णय म्हणजे नक्की काय ह्याबाबत जास्त खोलात जायचं कारण नाही मंडळी! 

 http://patil2011.blogspot.in/2016/04/blog-post.html 

Substance Vs Style

 

Substance Vs Style

ऑफिसात एका चर्चेत हा विषय निघाला. उच्चपदस्थ व्यक्तीकडे कोणती गोष्ट असणे महत्त्वाचे आहे Substance (अर्थात सखोल ज्ञान ) की Style (भुरळ घालणारे व्यक्तिमत्व). अर्थात बऱ्याच उत्तराचा ओघ दोन्ही गोष्टी असायला हव्यात असाच होता. 

हल्लीच व्यावसायिक जीवन म्हणा की वैयक्तिक जीवन! प्रत्येकाच्या व्यक्तिमत्वाला अनेक कंगोरे असणं आवश्यक बनलं आहे. कारण आपल्या जीवनात ज्या ज्या लोकांशी संपर्क येतो त्या सर्वांशी चांगल्या वागणुकीची एक विशिष्ट पातळी ठेवणं आवश्यक आहे. नाहीतर होतं काय की लोक तुम्हांला तोंडावर काही बोलत नाहीत पण हळुहळू तुम्हांला ते टाळत जातात आणि मग तुम्ही मागे पडत जातात. पुर्वी असं नव्हतं. एखादा विद्वान माणुस सर्वांशी किंवा अगदी आपल्या पत्नीशी सुद्धा तुसडेपणाने वागला तरी ते खपुन जायचं किंबहुना जितका माणुस जास्त विद्वान तितका तो जास्त तऱ्हेवाईकपणे वागणार अशीच लोकांची अप्रत्यक्ष समजुत होती. 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/03/substance-vs-style.html 
 

परीक्षेचे दिवस !

 
http://patil2011.blogspot.in/2016/03/blog-post_19.html 

सालाबादप्रमाणे सध्या परीक्षेचे दिवस सुरु आहेत. आणि नेहमीप्रमाणे सध्याच्या चुका लक्षात घेता पुढील वर्षी कसा सुधारित पद्धतीने अभ्यास करायचा ह्याची जोरदार चर्चा घरोघरी सुरु असेल. त्या निम्मित आजची ही पोस्ट! 
सर्वसाधारण परीक्षा देणारा विद्यार्थी विचारात घेता त्या घटनेमध्ये खालील घटक येतात.  १> ज्ञानस्त्रोत -  ह्यात पुस्तके आणि नोटस (वह्या) ह्यांचा समावेश होतो. पुस्तकांमध्ये परीक्षेच्या दृष्टीने १०० टक्के ज्ञान असते. नोटस मध्ये पुस्तकांतील महत्त्वाचा भाग समाविष्ट केला गेला असतो. 
साध्या परीक्षांमध्ये नोटसच्या आधारे पुर्ण गुण मिळवता येतात. पण जसजशी परीक्षांची क्लिष्टता वाढत जाते तसतसे पुर्ण गुण मिळविण्यासाठी पुस्तकांचे वाचन अपरिहार्य बनतं.    

http://patil2011.blogspot.in/2016/03/blog-post_19.html 

व्यापक दृष्टीकोन!

 

व्यावसायिक जीवनात एखाद्या प्रश्नाचे विश्लेषण करण्यासाठी Tops Down आणि Bottoms Up अशा दोन पद्धती अवलंबिल्या जातात. Tops Down पद्धतीत सर्वसमावेशक चित्रापासून विश्लेषणास सुरुवात करून मग हळुहळू आपण एका विशिष्ट भागापर्यंत पोहोचतो. ह्याउलट Bottoms Up ह्या पद्धतीत आपण एका विशिष्ट छोट्या भागापासुन सुरुवात करून त्या प्रश्नाच्या व्यापक भागाकडे पोहोचतो. 
हे सर्व आठवण्याचे कारण म्हणजे गेल्या आठवड्यात अंतराळात वर्षभर राहुन परतलेल्या स्कॉट केली ह्याने अंतराळातून जी प्रतिमा घेतली त्यात आशियावरील प्रदुषण अंतराळातून अगदी स्पष्टपणे दिसत असल्याचे नमुद केले आणि ते छायाचित्रसुद्धा प्रसिद्ध केले. हा झाला Tops Down दृष्टीकोन. आपल्याला भेडसावणाऱ्या अनेक समस्यांची अशी Tops Down दृष्टीकोनातून सामोरी येणारी प्रतिमा

http://patil2011.blogspot.in/2016/03/blog-post_15.html 

जागतिक महिला दिन!

 
 http://patil2011.blogspot.in/2016/03/blog-post.html
आज ८ मार्च - जागतिक महिला दिवस! आज सकाळपासुन ह्या संदर्भात विविध संदेश येऊ लागलेत. सर्व संदेशातील मुद्दे अगदी मान्य! घरच्या जबाबदाऱ्या सांभाळुन व्यावसायिक जबाबदाऱ्या सुद्धा यशस्वीपणे सांभाळणारी स्त्री नक्कीच कौतुकास पात्र आहे. पण ह्या सर्वांना दुसरी बाजू सुद्धा आहे.  ह्या सर्वाची सुरुवात झाली ती कार्यालयात! Diversity च्या नावाखाली स्त्रियांना कार्यालयात समान संधी उपलब्ध करून द्याव्यात असा जो उपक्रम चालवला जातो त्या बाबतीत काही स्त्री व्यवस्थापकांनी नाराजी व्यक्त केली. 

http://patil2011.blogspot.in/2016/03/blog-post.html 

Manu's Farm House Wedding!!

http://patil2011.blogspot.in/2016/03/manus-farm-wedding.html

 

आमच्या लाडक्या मनुचा शुभविवाह रविवारी पार पडला. हा समारंभ अनेक बाबतीत सद्यकालीन विवाहांपेक्षा वेगळा ठरला. ह्या लग्नानिमित्त ही पोस्ट!

बऱ्याच वर्षांनी आमच्या घरी म्हणजे घरी आणि बाजुच्या वाडीमध्ये लग्नसमारंभ पार पडला. १९९३ साली आमच्या घरी कुटुंबातील ह्या आधीचे लग्न झाले होते. त्यानंतर आमच्या कुटुंबियांचा गोतावळा वाढत गेला पण मनुष्यबळ त्या प्रमाणात वाढलं नाही. त्यामुळे लग्नसमारंभ हॉलवर करण्याचे प्रमाण वाढलं. पण मनुने मात्र वाडीतच लग्न करण्याचा मानस व्यक्त केला. आम्ही सर्वांनी मनुचा हा विचार उचलून धरला. 

आमच्या समाजातील रितीप्रमाणे आदल्या दिवशी मुहुर्त, काकण वगैरे विधी शनिवारी पार पडले. ह्या आदल्या दिवशीच्या रितींना प्रामुख्याने गावातील मंडळी हजर असतात.गावातील मंडळी ही ह्या रितींच्या बाबतीत अगदी तज्ञ असतात. त्यामुळे चुकून एखाद्या रितीमध्ये आपलं काही काम आल्यास निमुटपणे त्यांचं ऐकण्यात हित असतं.

http://patil2011.blogspot.in/2016/03/manus-farm-wedding.html

सरस्वती विद्या मंदिर १९xx बॅच

 

स्थळ - मुंबई २०६५ 

संदर्भ - विनय मांडे (वर्षे ९०) दैनंदिनी 

आज पहाटे थोडी लवकरच जाग आली. रात्रभर तशी बेचैनीत गेली. अखिलची तब्येत अगदी नाजुक बनली होती. कधी वाईट बातमी येईल ह्याचा भरवसा नव्हता. अखिल आणि सर्व शालेय मित्रांच्या आठवणी डोळ्यासमोरून अगदी झरझर सरकत राहिल्या. 

अखिल माझा बालपणीचा शालेय मित्र! लहानपणी मराठी माध्यमाच्या शाळेत अगदी धमाल दिवस घालविले. सरस्वती विद्या मंदिरची आमची बॅच तशी हुशार म्हणून गणली गेलेली. शालेय जीवनातील आठवणी अगदी हृदयाशी जपुन ठेवल्या. शालेय जीवनानंतर आम्ही सर्व दुरावले गेलो. मधली काही वर्षे फारसे एकमेकांच्या संपर्कात नव्हतो. मग २०१० च्या सुमारास फेसबुक, whatsapp ने आम्हांला एकत्र आणले ते कायमचे! 

http://patil2011.blogspot.in/2016/02/xx.html 
 

लवचिकता

 

व्यावसायिक जग वाटतं तितकं पुर्णपणे कठोर नसतं, त्यातही क्वचित का होईना पण हृदयस्पर्शी क्षण येत राहतात. असाच एक क्षण गेल्या आठवड्यात आला. जिम (नाव बदललं आहे) ३० वर्षाच्या प्रदीर्घ सेवेनंतर अमेरिकेत निवृत्त झाला. ह्या निमित्ताने भारतातील सर्व टीमने त्याच्यासोबत विडीयो कॉल केला. आपली ६० जणांची टीम समोर पाहून जिम बराच भावनाविवश झाला. सुरुवातीला नक्की काय बोलावं हे त्याला सुचेनासं झालं. मग मात्र त्याने स्वतःला सावरलं. 

 

पुढे वाचा

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/02/blog-post_21.html 
 

Valentine दिवस !

 

Valentine दिवस !

Valentine दिवसाचा बरेच दिवस चाललेला कल्लोळ काल एकदाचा संपला. "शब्दावाचुन कळले सारे" चे दिवस कधीच संपले. कधी काळी केलेल्या आणि फक्त दोघांत गुपित म्हणुन हृदयाशी जपुन ठेवलेल्या प्रितीचे दिवस केव्हाचेच सरले.   

जमाना बदलला. तरुणाईसोबत ज्यांचे लौकिकार्थाने प्रेम करण्याचे दिवस सरले असे लोक सुद्धा ह्या कल्लोळात सामील होऊ लागले. हे विधान स्फोटक आहे. प्रेम करण्याचे दिवस कधीच सरत नाहीत असं मानणाऱ्या सदाहरित लोकांचा जमाना आहे हा! मोठा सखोल विषय आहे हा! प्रेम म्हणजे नक्की काय असतं ह्यावर मोठमोठ्या दिग्गजांनी विश्लेषण केलं आहे. 

पूर्वीच्या काळातील काही प्रेमं तशी अव्यक्तच राहिली. कधी ते कोणाच्या हास्यावर फिदा झाल्याने झालेलं ते प्रेम होतं , तर कधी कोणाचे डोळे आवडल्याने झालेलं ते प्रेम होतं. ते वयच असं होतं  की आपलं कोणीतरी असावं अशी भावना प्रबळ झालेली असते.  दोघं दुर गेले ते परत न भेटण्यासाठी आणि एकमेकांची त्या वयातील प्रतिमा, रम्य आठवणी कायम ठेऊन! आयुष्याच्या सायंकाळी सुद्धा डोळ्यात दोन आसवं आणण्याची क्षमता देणारं हे प्रेम होतं. हे अव्यक्त प्रेम असंच राहून देण्यातच जी गहराई आहे ती कशात नाही! 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/02/valentine.html 
 

आवर्तन - भाग ३

आवर्तन - भाग ३ 

अजेयाच्या दृष्टीसमोर जे दृश्य होते ते निर्विवादपणे मोहक होते. एका विस्तीर्ण भुभागावर हिरवीगार वृक्षांनी दाटी केली होती. हे वृक्ष विविध फळांनी लगडलेले होते. ही फळे निःसंशय अमृतासारखी मधुर असावीत कारण त्यावर विविध नयनरम्य पक्षांनी गर्दी केली होती. त्या पक्षांच्या मधुर रवांनी आसमंत भरुन गेला होता. ह्या वृक्षांच्या आधाराने उंच आकाशाला गवसणी घालु पाहणाऱ्या लता आणि त्यांची मोहक फुले ह्या दृश्याच्या  सौंदर्यात अजुन भर घालीत होत्या. हे सौंदर्य नजरेत भरुन घेत असतानाच अजेयाची पापणी क्षणभरासाठी लवली आणि आता त्याच्या नजरेसमोर नवीनच दृश होते. 
एक संगमरवरी दगडांनी बनलेला राजेशाही महाल त्याच्या नजरेसमोर होता. ह्या महालात अनेक दालने होती. ही दालने अत्यंत अलिशान अशा झुंबरांनी प्रकाशित झाली होती. वेगवेगळ्या दालनात उंची रत्ने, ज्ञानग्रंथ, सुमधुर खाद्यपदार्थ, सोमरस, हिरेमाणके ह्यांच्या राशी पडल्या होत्या. आणि सौंदर्यवान दासी ह्या प्रत्येक दालनात कोणाच्या तरी बहुदा आपल्या मालकाच्या प्रतीक्षेत हजर होत्या. 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/02/blog-post.html 

स्नेहसंमेलन गाथा !!

 

स्नेहसंमेलन गाथा !!

१९८८ साली दहावी उत्तीर्ण झालेली आमची न्यु इंग्लिश स्कुलची बॅच! २००८ साली विशाल पाटीलच्या अथक प्रयत्नाने आम्ही पुन्हा एकदा एकत्र जमलो. थोडथोडके नव्हे तर जवळपास ६५ - ७०! त्यामुळे उत्साहित होत आम्ही दरवर्षी २६ जानेवारी रोजी भेटण्याचं आम्ही निश्चित केलं. 

२००९ साली आम्ही आमच्या आवडत्या शिक्षकांचा गौरव करण्याचं आम्ही ठरविलं. त्यावेळी साधारणतः आम्ही ४० -४५ आणि जवळपास ४० गुरुजन ह्यांच्या सोबतीनं एक हृदयस्पर्शी सोहळा झाला. 

का कोणास ठाऊक, पण २०१० सालापासुन मात्र स्नेहसंमेलनास हजर राहणाऱ्या आमच्या सहविद्यार्थ्यांच्या संख्येत कमालीची घट होत गेली. आणि सध्या ही संख्या साधारणतः वीसच्या आसपास स्थिरावली आहे.  आज २६ जानेवारी २०१६. आमच्या बॅचचे २६ किंवा २५ जानेवारीस होणारं सलग ९ वे स्नेहसंमेलन! बाजुच्याच वर्गात १९८३ बॅचने सुद्धा आज स्नेहसंमेलन आयोजित केलं होतं. तिथं जवळपास ७० जण उपस्थित होते आणि वर्ग अगदी गजबजून गेला होता. 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/01/blog-post_26.html 
 

आवर्तन - भाग २

गावाच्या वेशीपर्यंत आलेल्या समस्त गावकरी लोकांकडे अजेयाने स्थिर नजर टाकली. एक मोठा दीर्घ श्वास टाकला आणि मोठ्या स्वरात "येतो मी" म्हणत त्याने गावकऱ्यांचा निरोप घेतला. 
काही वेळातच दाट जंगलाचा रस्ता सुरु झाला होता. जंगलात शिरण्याआधी त्याने एक वेळा ज्योतीची दिशा आपल्या मेंदूत घट्ट नोंदवुन ठेवली होती. आता रस्त्याच्या खुणा सुद्धा अगदी विरळ होत चालल्या होत्या. पाठीशी लावलेल्या अनेक शस्त्रांपैकी एक योग्य ते शस्त्र घेत त्याने त्या घनदाट जंगलातून मार्ग काढण्याचा आपला प्रयत्न चालू ठेवला होता. अचानक त्याला मागे पडलेल्या पालापाचोळ्यातून पावलांचा आवाज ऐकू आला. एव्हाना तो अगदी सावध झाला होता. ह्या इतक्या दाट जंगलात पावलांचा आवाज येताच तो काहीसा आश्चर्यचकित झाला. त्याने मोठ्या शिताफीने एका झाडामागे दडला. मिनिटभरातच मागून एक मनुष्याकृती येताना त्याला दिसली. बहुदा अजेयाची चाहूल न लागत असल्याने ती आकृती विचारात पडली होती आणि तिच्या चालण्याचा वेग मंदावला होता. 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/01/blog-post.html 

आवर्तन - भाग १

आवर्तन - भाग १

(प्रस्तावना - गूढ कथेचा हा प्रयत्न! ही कथा मानवी इतिहासातील कोणत्या ज्ञात काळात घडली हे शोधण्याचा प्रयत्न करू नये. कथेचं शीर्षक, त्यातील घटना ह्यांची संगती लावण्याचा प्रयत्न करू नये. ही आहे एक मुक्त कथा! जर चांगली भट्टी जमली तर पूर्ण करीन नाहीतर … )


वर्षानुवर्षे चाललेला आपला शिरस्ता कायम ठेवत अप्रमेया स्नान आटपून अंगणात आली. वयानुसार क्षीण होत चाललेल्या आपल्या नजरेला अजून ताण देत तिनं दुरवरच्या डोंगरावर नजर टाकली. अचानक तिच्या डोळ्यात जोरदार चमक भरली. त्या दुरवरच्या महाकाय पर्वतावर एक मिणमिणती ज्योत पेटलेली तिच्या अधु नजरेस दिसली. "अजेया ! अजेया " तिच्या ह्या तीव्र स्वरातील हाकेनं तिचा तरुण नातु धावतच अंगणात आला. तिच्या थरथरत्या हातांनी दर्शविलेल्या दिशेने त्याने पाहिलं आणि तो ही स्तब्ध झाला. 

 

http://patil2011.blogspot.in/2016/01/blog-post_15.html