एका मराठी वाहिनीवर नवीन कार्यक्रम सुरु झाला 'आम्ही सारे निर्माते'. मी बाह्या सरसावून हा कार्यक्रम पाहण्यासाठी बसलो. एक हरहुन्नरी माणूस पहिला स्पर्धक म्हणून कार्यक्रमात हजर झाला.
सुत्रधार - "नमस्कार क्ष वाहिनीवर आपलं स्वागत आहे"
स्पर्धक - "धन्यवाद!"
सुत्रधार - "आपल्याला ह्या नवीन मालिकेद्वारे कोणता सामाजिक संदेश द्यायचा आहे?"
स्पर्धक - "सर्वच पुरुष काही गुंड, मवाली नसतात, परंतु हल्लीच्या वातावरणात चांगल्या पुरुषांना सुद्धा घरी, बाहेर काहीसे घाबरून राहावे लागत आहे. त्यांच्या व्यथांना ह्या मालिकेद्वारे व्यक्त करण्याचा माझा मानस आहे".
सुत्रधार - (काहीसा भारावून जाऊन) "अरे वा! एका काहीशा दुर्लक्षित सामाजिक समस्येला तुम्ही सादर करीत आहात, ह्याबद्दल तुमचे अभिनंदन! बाकी एकंदरीत हा विषय हाताळण्यासाठी मालिकेऐवजी चित्रपट हे योग्य माध्यम ठरले असते असे तुम्हांला नाही वाटत?" असो तुम्ही हा विषयाची गहनता विविध भागात कशी उलगडत नेणार आहात हे थोडक्यात आमच्या दर्शकांना सांगाल का?
स्पर्धक - (काहीसा गोंधळात पडून, आपल्या टिपण्णीची वही चाळून!) "इथे मी एक गोष्ट स्पष्ट करू इच्छितो. सामाजिक संदेश कितीही उदात्त असला तरी आम्हांला प्रेक्षकांची आवडही लक्षात घ्यावी लागेल. त्यामुळे एकंदरीत सामाजिक संदेशासाठी मालिकेचा बारा मिनिटाचा भाग राखून ठेवण्यात आला आहे!"
सुत्रधार - "अरे वा! दररोजच्या अर्ध्या तासाच्या भागात बारा मिनिटाचा सामाजिक संदेश! तुमचं कौतुक करावं तितक थोडं आहे!
स्पर्धक - (निर्विकारपणे) सव्वीस एपिसोडमध्ये बारा मिनिटे!
सुत्रधार - (हिरमुसून जाऊन!) असो, बाकी एकंदरीत मालिकेची पूर्वतयारी कशी सुरु आहे?
स्पर्धक - (एखादे गुपित सांगावे ह्या आवेशात!) मला यशस्वी मालिकेचे काळाच्या कसोटीवर तावून सुलाखून निघालेले एक सूत्र मिळाले आहे ते मी वापरणार आहे!
सुत्रधार - (सर्व मरगळ झटकून टाकत!) त्यातील काही भाग आमच्याशी शेअर कराल का?
स्पर्धक - (बराच वेळ भाव खाऊन तयार होतो) "ही आहे ती यादी!"
१> मालिकेचे नाव एक वाक्य असावे. मालिकेचे शीर्षकगीत लक्षवेधी असावे आणि त्यात जमल्यास कुठून तरी ढापूगिरी करावी!
२> चकचकीत बंगला आणि त्यात अलिशान दिवाणखाना, बेडरूम असावी
३> एक सासू, एक सासरा, किमान तीन भाऊ. त्यांच्या पत्नी, दोन तीन नोकर असावेत
४> एक खलनायिका आणि खलनायक असावेत. त्यांच्या दुष्ट कारवाया कोणाच्याही बुद्धीला अजिबात पटणार नाहीत अशा असाव्यात.
५> मालिकेच्या कालावधीतील प्रत्येक सणाचे मालिकेत चित्रण असावे.
६> महागड्या साड्या भाड्याने देणाऱ्या दुकानाशी आधीच संधान बांधून ठेवावे.
७> दर दोन तीन भागामागे स्वयंपाकघरातील चित्रण असावे. त्यासाठी काही चकचकीत भांडी, भाज्या आणाव्यात.
८> महागड्या ऑफिसात मठ्ठ साहेब आणून बसवावेत
९> ज्याचा चेहरा निर्विकार ह्या प्रकारात मोडेल असा एक नायक घ्यावा! जिला फक्त सुंदर हसता येईल अशी नायिका घ्यावी
१०> ह्या मालिका लहान मुलासमवेत सर्व कुटुंब बघणार ह्याचा विचार न करता प्रणयदृश्याची बिनधास्त अधूनमधून पेरणी करावी.
११> मध्येच नायकाला आपली मारामारीची कौशल्य दाखवायची असल्यास कोठून तरी गुंड आणून उगाच कारण नसता त्यांना ठोकावे. ह्या मारामारीत किमान ३ - ४ डझन अंडी, दहा पंधरा रंगीत पाण्याच्या बाटल्या, महागड्या भाज्या ह्यांचा नाश करावा!
१२> आठवण झाल्यास मधूनच एक तासाचे विशेष भाग प्रसारित करावेत.
१३> मालिकेतील पहिल्या / दुसऱ्या ब्रेकची वेळ नक्की ठेवावी. जेणेकरून महिलावर्गाला भाजीला ढवळा मारणे, दुर्लक्षित नवऱ्याला जेवण हवे आहे काय हे विचारणे हे शक्य होते. पुरुषवर्गाला सुद्धा ह्या ब्रेकमध्ये क्रिकेटचा धावसंख्या जाणून घेणे शक्य होते. हल्ली हल्ली तर ह्या ब्रेकमध्ये whatsapp वर महिलावर्ग पुढील दहा मिनिटात काय होणार ह्याची सुद्धा चर्चा करतो!
स्पर्धक अतिउत्साहात हे एकदम सारे बोलून टाकतो. बोलून झाल्यावर त्याची नजर सुत्रधाराकडे जाते. सूत्रधार चक्कर येउन जमिनीवर आडवा झालेला असतो!
No comments:
Post a Comment